เมื่อเวลาว่างมีมากขึ้น ความอยากท่องเที่ยวก็ตามมา นิยามแห่งคำว่า"พักร้อน" ก็ถูกบัญติในบัดดล   "คือวันที่คนอื่นเขาต้องทำงานกันแต่เราไม่ต้องทำ" เราจึงสามารถไปเที่ยว   ได้อย่างสบายใจ ทิ้งทุกภาระทุกปัญหาและเรื่องราวไว้ข้างหลังได้   ไหนๆก็เกริ่นมาแล้วก็เลยอดเล่าไม่ได้ว่าไปทำอะไรมา   ครั้งแรกก็ห่วงๆว่าเด็กๆที่บริษัทเขาจะดูแลกันไหวไหมแต่ไม่ลองก็ไม่รู้จึงตัดสินใจขอ   หยุดพักร้อนพุธพฤหัสและศุกร์ส่วนเสาร์อาทิตย์กใช้สิทธิตามปกติอยู่แล้ว รวมวันที่เราสามารถไปถิ่นอื่นได้ 5วันเต็ม จึงเลือกจองที่พักแบบเพจเก็จ 4 วัน 3 คืน ไปยังสถานที่ที่เรายังไม่เคยรู้จักเลยฉะนั้นจึงเริ่มที่ต้องหาแผนที่ทั้ง ฉบับที่เคยเก็บไว้และจาก Internet ซึ่งเดี๋ยวนี้สะดวกสบายมาก อดขอบคุณพวกเขาไม่ได้ที่ทั้งแนะและทั้งนำพร้อมข้อมูลมากมายทิ้งไว้ให้เรา ได้นำมาใช้กัน linkดูwebท่องเที่ยว แล้วเราก็ขับรถไปๆๆๆตามเส้นทางและสถานที่ที่เราขีดกำหนดไว้ประทับใจ มากน้อยบางส่วนคนข้างๆและเด็กๆที่ไปด้วยกับเราเขาก็ตื่นเต้นกันเพราะ ต่างก็ไม่รู้ว่าจะไปเจออะไรถามมาเราก็ตอบได้เพียงว่าก็ไม่เคยมาเหมือนกัน สรุปแล้วทั้งกิน นอน เที่ยว มันส์จริงๆ (สำหรับคนที่ ชอบแบบนี้ ไม่เช่นนั้นก็ขอให้จองทัวร์ไปกันเถอะ สบายและ ไม่ต้องตื่นเต้นเท่านี้) โดยสรุปแล้วมีความเห็นว่าหากมีโอกาส ได้โปรดทิ้งงานประจำที่ทำสักระยะแล้วหาสิ่งแปลกใหม่ทำรสชาติที่ี่เขาเคยบอกกันมาก็จะได้สัมผัสผมว่าคุ้มนะจากการพักร้อนในครั้งแรก ของชีวิตทำให้รู้ว่าทำไมเหล่าพนักงานจึงอยาก ได้วันพักร้อนกันมากๆเพราะเราเองก็อยากได้แถมมีแผนว่างวดหน้าจะไปนานและไกลกว่านี้ปกติเสาร์อาทิตย์หาก  มีเวลายังแอบทำงานแต่ครั้งนี้อย่างกับคนละคนกลับมา เย็นวันเสาร์โดยในครั้งแรกกะว่าจะมาเคลียร์งานก่อนเปิดงาน วันจันทร์ไหนเลยความอยากกินเที่ยวไม่ต้องทำงานมัน สุขสบายกันจริงๆยังติดกลิ่นอยู่จึงขอใช้สิทธินี้จนถึงนาทีสุดท้าย

แล้ววันเวลาของโลกแห่งความเป็นจริงก็กลับมาอีกครั้ง  วันจันทร์แรกของการกลับมาทำงาน สิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาในชีวิตก็ได้เกิดขึ้นคุณ ไม่ต้องเดาหรอกไม่ถูกแน่ๆเพราะพวกคุณไม่เคยพักร้อนมาก่อนแล้วคุณจะรู้ได้อย่างไร ฉะนั้นฟังผมเล่าต่อไป ณ.วันจันทร์แรกของการกลับ มาทำงานผมไม่รู้ว่าจะเริ่มที่ตรงไหนเหมือนเด็กใหม ่ที่เพิ่งมาทำงานอย่างงั้นแหละจะเอ่ยปากทำเด็กๆว่ามีอะไรหรือเปล่า เขากลับแซว มาว่า เถ้าแก่ไปเที่ยวมาเป็นไงบ้าง มีของมาฝากหรือเปล่า หลังแจกจ่ายเสร็จ ส่วนใหญ่ก็อมยิ้มกัน นึกว่าชอบของฝาก แต่มารู้ภายหลังว่า เปล่าเป็นเพราะเราไม่ได้ตามล่างาน จากพวกเขาต่างหาก หลังจากนั่งที่โต๊ะทำงาน แล้วดูโน้นดูนี่ ตามสไตร์การทำงานแบบเก่าๆ ว่ามีเอกสารหรือ โน๊ตอะไรมาทิ้งไว้บ้างก็เห็นโล่งๆจึงออกเดินแตร่ๆ ไปดูลูกน้องทำงาน จนถึงน้องสุดซ่า ที่หันมามองแล้วถามว่า "เถ้าแก่ยังไม่ได้สรุปผลว่าจะเอาหรือไม่มาให้หนูทราบนะ" เราคงทำหน้า งง  อยู่ เขาก็เลยบอกว่ารายละเอียดต่างๆอยู่ ในRj แล้วด้วยมาดเถ้าแก่ตอบ ไปว่า "เดี๋ยวจะดูให้" ส่วนในใจก็อดตำหนิตัวเองไม่ได้ว่า อุ๊ย เหมือนเด็กใหม่ทำงาน ไม่เป็นเลยเดี๋ยวนี้อะไรๆเขาก็ดูกันที่หน้า จอกันแล้วหลังเข้าเครื่องเห็นรายการทั้งตอบทั้งถามมีมากมาย โผล่มายังกะดอกเห็ด เหมือนเข้าสมรภูมิสู้รบกันอีกแล้ว ระหว่างเถ้าแก่กับลูกน้องแต่ครั้งนี้ดูท่าลูกน้องจะรุกเอาๆ ขณะที่กำลังเสียเปรียบที่ต้องนั่งนึกว่าเดิมเคยสั่งอะไรเขาไว้หนอหากนึกไม่ออกก็จะต่อเรื่อง ไม่ได้ตามล่าไม่ไหว ก็ต้องปล่อยผ่านไป ก็บังเอิญสังเกตเห็นปุ่มแดง (ขอเอานิยายมาใช้บ้าง)เจ้าปุ่มนี้แหละจะช่วยเราได้ รายละเอียดข้างในเต็มไป ด้วยเรื่องราวที่เคยสั่งการไว้ เอาละเครื่องเดินได้แล้ว ความจำต่างๆกลับมาแล้ว รู้สึกคึกคักพร้อมลุยแล้ว สรุป เจ้าปุ่มแดงนี้เราเรียกว่า "จดหมายที่ส่งแล้ว" มีไว้เพื่อคอยเก็บรายการที่เราเคยส่งถาม ไปยังลูกน้องเหมือนเรากินแปะก๋วยแหละ (click ดูรายละเอียด)